مباني نظري و پيشينه پژوهش (فصل دو)کمالگرایی
مباني نظري کمال گرایی
تعریف کمال در فرهنگ های لغت چنین است : « عالیترین درجه ی صحت و کامل بودن که قابل پیشی گرفتن نیست ( فرهنگ لغت مریام – وبستر ، 1993 ). کمال گرایی مفهومی است که تاریخچه ی نسبتا طولانی دارد و توسط عده ای از روان شناسان تأثیرگذار و بزرگ دنبال شده است . در این قسمت تعدادی از نظریه های کمال گرایی به اجمال بررسی میگردد :
فروید : فروید در سال 1957 در توصیف افراد کمال گرا بیان می دارد که محرک اصلی در زندگی این افراد رسیدن به خوشبختی نیست ، بلکه تکامل و برتری یافتن است . آن ها باید در هر کاری به کمال دست یابند و به بهترین نحو آن را انجام دهند ، در غیر این صورت راضی نخواهند شد . نرسیدن به کمال آن ها را دچار اضطراب و افسردگی و احساس گناه شدید می کند ( وردی ، سهرابی زاده هنرمند و نجاریان ، 1387 ؛ به نقل از سرو ، 1387 ).
آدلر : آدلر تلاش برای برتری را به عنوان واقعیت اساسی زندگی توصیف کرد . منظور او از برتری ، انگیزه ای برای کمال بود . واژه ی کمال از کلمه ی لاتین به معنی کامل بودن گرفته شده است . بنابراین ، نظر آدلر این بود که ما برای برتری تلاش می کنیم تا خود را کامل کنیم و خود را به صورت یکپارچه در آوریم ( شولتز و شولتز ، 2001 ). آدلر کمال گرایی را هم به صورت سالم ( تلاش افراد سالم برای بهتر کردن خودشان و جامعه شان و با هدف خلق یک جامعه ی آرمانی و مترقی ) و هم روان رنجور ( فرار از بی اعتباری و بی آبرویی به دلیل احساس حقارت ) مفهوم سازی کرد ( جونز ، 2007 ؛ به نقل از سرو ، 1387 ).
هورنای : هورنای 10 نیاز روان رنجور را برای انسان برشمرد که نیاز به کمال نیز در بین آن ها دیده می شود . به نظر هورنای کمال گرایی افراد ناشی از خود انگاره ی آرمانی غیر واقع بینانه است که بر پایه ی آرمان دست نیافتنی کمال مطلق استوار است . داشتن این خودانگاره ، روان رنجورانه است و این افراد را برای تحقق بخشیدن به این آرمان دست نیافتنی ، به چیزی که هورنای آن را استبداد بایدها نامید می پردازند . آن ها به خودشان می گویند باید بهترین یا عالی ترین دانشجو ، همسر ، والد ، معشوق ، کارمند ، دوست یا فرزند باشند . چون از نظر آن ها خودانگاره ی واقعیشان ناخوشایند است تصور می کنند که باید مطابق با خود آرمانی خیالی خود عمل کنند و به موجب آن خود را به صورت بسیار مثبت می بینند ( شولتز و شولتز ، 2001 ).
هاماچک : هاماچک ( 1978 ؛ به نقل از محمودی کهریز ، 1388 ) مانند آدلر میان کمال گرایی بهنجار و روان آزردگی تفاوت قائل شد . وی معتقد است ، کمال گراهای بهنجار افرادی هستند که عزت نفسشان را از طریق عملکرد خوب ، ارتقا می دهند . آن ها کار خوبشان را تحسین می کنند و از تلاش هایشان نتیجه ی خوشایندی می گیرند . به علاوه ، کمال گرایان بهنجار ، اهداف مناسب و دست یافتنی برای عملکردشان تعیین
